Persoonlijk verhaal

meneer Theunissen (in memoriam)

‘Ik wandelde als vrijwilligster met een mevrouw in de buurt, en onderweg kwamen we de heer Theunissen regelmatig tegen,’ vertelt Ine, ‘Het viel me op dat meneer graag een praatje maakte. Ik dacht dat hij gebaat zou zijn bij vrijwilligershulp, en dat bleek te kloppen.’ De heer Theunissen lacht: ‘Ik dacht, is dat wel iets voor mij? Hoe gaat dat in zijn werk, en wie komt er dan over de vloer? Ik zou zelf nooit aan een vrijwilliger gedacht hebben, maar ik ben er heel tevreden over. Een medewerkster van de Hulpdienst legde alles uit, en uiteindelijk bleek Ine de vrijwilligster te zijn.’

Ine komt één keer in de twee weken in de middag bij meneer Theunissen thuis. Ine: ‘Van twee tot vier uur, maar ik ga altijd later weg omdat het zo gezellig is. We nemen echt de tijd om te praten over hoe het gaat. Even je hart luchten en emoties delen, alles is bespreekbaar. We lachen ook veel en we wandelen door de wijk en de bossen. Ik ga met plezier naar hem toe, en kom met een nog grotere glimlach thuis. Door de vertrouwensband die is ontstaan, voelt het als thuiskomen.’

De heer Theunissen: ‘Het doet me wat, hoor. Ik heb mijn hele leven voor een voedingsmiddelenbedrijf gewerkt. Ik was nooit ziek en had nooit behoefte aan vakantie. Na de VUT werkte ik tot mijn tachtigste in tuinen, maar op een dag moest ik stoppen. Ik heb COPD [een chronische longziekte] en veel pijn in de benen. Ik red me, maar ik ben wel alleen. Dat Ine komt, doet me veel. Ik kijk elke keer weer uit naar de gezelligheid. Ine is een prachtmeid, ik zou haar niet meer kunnen missen.’

Beiden denken dat de ontmoeting zo had moeten zijn. Ine: ‘Vrijwilligerswerk doe je niet alleen voor de ander. Ik vind de heer Theunissen een hele bijzondere man. Het geldt overigens voor iedereen die ik voor de Hulpdienst bezoek; het zijn allemaal mooie mensen. Ik leer veel van deze oudere generatie. Jongeren hebben het altijd maar druk, zijn veel bezig met de smartphone, terwijl ouderen genieten van eenvoud en veel bewuster in het ‘nu’ staan. Ze hebben meer aandacht voor elkaar, en daar gaat het uiteindelijk om in het leven.’

Ik heb
hulp nodig

Ga naar overzicht hulpvragers