mevrouw van Meekeren (in memoriam)

Sinds 2011 is mevrouw van Meekeren één van de vaste bezoekers van de teatime van de Hulpdienst in Dukenburg. Ook krijgt ze regelmatig hulp van een vrijwilliger van de Hulpdienst als ze een keer naar het ziekenhuis moet.

‘Dat kwam eigenlijk door het koor. Omdat ik helemaal alleen ben en ook haast geen familie meer heb, behalve twee nichtjes, vertelde iemand op het koor over de teatime van de Hulpdienst. Het is zo verschrikkelijk gezellig en die dames zijn allemaal leuk. Er wordt niet over andere mensen gepraat maar gewoon wat iedereen zo meemaakt. En dan kom je ook nog eens ergens achter, he. Toen ik merkte dat ik niet meer zo goed met de bus kon hoorde ik van iemand bij de teatime dat ik de Hulpdienst kon bellen.’

Diezelfde ochtend heeft vrijwilliger Paul mevrouw van Meekeren begeleid bij een afspraak in het ziekenhuis.

‘Mijn nichtjes gaan mee als ze kunnen maar ze moeten ook gewoon werken. Daarom is het fijn als iemand van de Hulpdienst mee kan. Ik doe verder nog zoveel mogelijk zelf, zoals de boodschappen. Mijn buurvrouw gaat wel eens mee. Ik heb een rollator met een mandje voorop waar ik alles instop en dan ben ik klaar. En als je een paar keer gaat dan heb je ook niet zoveel nodig. Ik heb het voordeel dat ik hier boven het winkelcentrum woon, dan heb ik alles dichtbij. Ik kook ook nog zelf, maar ik sla heus ook wel eens over, hoor. Dan bak ik wel een eitje. Ik ben altijd coupeuse geweest en ging heel graag op maandag met de bus naar de stoffenmarkt, en dan kocht ik een mooi lapje. Nu kan ik dat niet meer en dat vind ik wel jammer. Maar ik heb nooit slechte zin, hoor. Ik heb altijd wel een boek of een handwerkje liggen.’