mevrouw Verhagen (in memoriam)
“Ik heb een geweldige man gehad, Gidi was een schat. We zijn meer dan veertig jaar getrouwd geweest,” vertelt de Nijmeegse Ria Verhagen (80). De laatste jaren samen waren wel zwaar. Gidi had Parkinson, droeg een stoma en was dementerend. “Door zijn ziekte werd hij uit verwarring wel eens boos en agressief. Daar kon hij niks aan doen, maar het was wel moeilijk. Omdat ik hem op een gegeven moment ook niet meer alleen durfde te laten, schakelde ik hulp in.”
Naast de Thuiszorg, kwam ook een vrijwilliger van de Hulpdienst, Kees Antonissen. “Ik kwam wekelijks op bezoek, in eerste instantie zodat Ria even tijd voor zichzelf had, om boodschappen te doen of te kunnen winkelen. Maar meestal was het zo gezellig, dat ze erbij bleef. We dronken koffie en speelden een spelletje, of ik reed met meneer naar Groesbeek zodat hij oude plaatsen zou herkennen. Het deed ze goed. Ze vonden het ook erg leuk dat ik mijn hond meenam. Ik denk dat ik ruimte creëerde en de situatie wat luchtiger maakte.”
Ria: “Ik heb nooit makkelijk om hulp gevraagd want ik wil niemand belasten of afhankelijk zijn. We hadden echter veel steun aan Kees. Ik ben er ontzettend dankbaar voor.’ Ook in de tijd dat Gidi overleed in 2011, stond hij haar bij. Datzelfde jaar kreeg Ria een hartinfarct en onderging ze meerdere operaties. Als Kees haar niet kon bezoeken, dan belden ze. ‘Ik heb ook eens een paar dagen voor haar kanarie gezorgd. Met instructies en al!”, lacht hij.
Inmiddels is het negen jaar geleden dat Kees voor het eerst bij de familie Verhagen over de vloer kwam, en is hij ‘een huisvriend’. Ria: “Ik kijk er nog altijd naar uit dat hij even op de koffie komt om bij te praten. Dat Kees bleef komen na Gidi’s overlijden was een opluchting. Het maakt me blij, ik ben een tevreden mens.”