Aletta

“Ik heb in de verzorging gewerkt, in een verpleeghuis met mensen met dementie en later bij een dagbehandeling. Toen ik MS kreeg werd het werken steeds moeilijker totdat ik volledig werd afgekeurd. Ik vond dat heel moeilijk. In die tijd ben ik ook van Utrecht naar Nijmegen verhuisd, dus al met al een grote verandering. Na een tijdje realiseerde ik mij dat er nog zoveel is dat ik nog wél kan! Ik ben toen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Ik begon eerst in een verpleeghuis maar dat kwam te dicht bij mijn oude werk. Dat vond ik lastig.

In De Brug las ik een artikel over Hulpdienst Nijmegen, en de hulp aan mensen met dementie bij hen thuis. Dat lijkt me echt leuk, dacht ik meteen. Ik had ook geluk want ik werd vrij snel gekoppeld aan mensen met wie het meteen goed klikte. Ik ging wekelijks op bezoek voor een wandeling met mevrouw, en na afloop thuis een praatje waar haar man dan ook meestal bij was. Totdat ze ongeveer een jaar later verhuisden naar de andere kant van het land om dichter bij hun dochter te wonen.

Vrij snel daarna maakte ik kennis met Eef en Annie waar ik nu sinds 2 jaar iedere week kom. Ook dat klikte al snel. We gaan altijd sjoelen. Annie heeft geheugenproblemen maar sjoelen kan ze nog als de beste. En zolang ze kan sjoelen gaat het goed. Eef zorgt er altijd voor dat alles al klaarligt. Meestal gaat hij dan in die tijd even een boodschap doen maar vaak ook speelt hij mee. We hebben veel lol samen. Goed contact met de mantelzorger vind ik belangrijk. Je bent er voor beiden. Bij mensen thuis is de lijn heel kort, je hebt echt de tijd voor mensen. En je hebt de vrijheid om samen de middag in te delen.

Ik krijg hier energie van, dat ik iemand blij kan maken en de mantelzorger kan ondersteunen. Het helpt dat ik ervaring heb met dementie. Ik heb geduld, geef steeds weer opnieuw antwoord op haar vragen en benoem wat er is. Ik mis mijn werk nog steeds maar kan zo toch iets doen. Het voelt niet als een verplichting en één middag in de week is voor mij ook genoeg. Eigenlijk vind ik dat iedereen vrijwilliger moet worden. Je haalt er zoveel vreugde uit!”