Casper

“Ik studeerde Rechten en Bedrijfskunde aan de Radboud Universiteit en leerde de Hulpdienst kennen tijdens een informatiemarkt voor studenten. Ik heb me ter plekke opgegeven als vrijwilliger. Ik kan nog altijd geen reden bedenken waarom ik dit níet zou doen. Praten over een betere wereld en er zijn voor elkaar is makkelijk, maar ik vind dat je dan ook zelf de handen uit de mouwen moet steken. Ik ben praktisch ingesteld. Als iemand me vraagt een oudere buurtgenoot naar een ziekenhuisafspraak te brengen en ik heb tijd om dit te doen – dan doe ik dit. Het is een kleine moeite. Met de bus gaan is voor deze mensen vaak te vermoeiend. Ik vind het vervelend dat ze zich ook nog zorgen moeten maken over vervoer. Je neemt als vrijwilliger dus echt wat zorg uit handen.

Ik heb de afgelopen drie jaar veel verschillende adressen bezocht en ouderen geholpen. Met ritjes naar zorgverleners en winkels, door (samen) boodschappen te doen of computer- en smartphonehulp aan te bieden, net wat er nodig is. Even een praatje maken is ook net zo belangrijk. Je krijgt en maakt heel wat mee. Zo zat ik na een ziekenhuisbezoek eens om 11 uur ‘s ochtends friet en kroketten te eten in het restaurant van het CWZ. Als bedankje heb ik ook wel eens zelfgemaakte jam mee naar huis gekregen. Mensen zijn je dankbaar want de hulp die gevraagd wordt is echt nodig. Mooi dat een organisatie als de Hulpdienst hier zo prettig in bemiddelt en als tussenpersoon optreedt.

Door de uitbraak van het coronavirus zijn veel afspraken gecanceld. Kwetsbare mensen zijn bang om het huis uit te gaan en de Hulpdienst neemt geen risico door vrijwilligers bij mensen thuis te laten komen. Voor één vrouw doe ik nu wekelijks boodschappen die ik dan voor de deur zet. Een ander echtpaar sprak ik even telefonisch. Mensen balen dat sociale contacten nu ook allemaal zijn stopgezet, dus het is fijn dat ik op deze manier toch iets voor ze kan betekenen.”