Thed

“Een jaar geleden las ik een artikel over de Hulpdienst in De Brug. Goh, dacht ik, dat is dezelfde stichting waar vroeger klasgenoten van de Kweekschool vrijwilligerswerk deden. De Telefonische Hulpdienst van Pater Vermeer. Ergens heeft dat me gestimuleerd, denk ik. Maar ik wist uit ervaring ook hoe dankbaar vrijwilligerswerk kan zijn.

Mijn echtgenoot is jaren geleden overleden, hij was terminaal ziek. In het ziekenhuis in zijn toenmalige woonplaats Den Haag adviseerden ze me om vrijwillige mantelzorgondersteuning aan te vragen. Zo kon ik een paar uur even wat voor mezelf doen. Dat was ontzettend fijn. Ik besloot toen dat als ik later met pensioen zou gaan en de tijd zou hebben, ik hetzelfde voor een ander zou doen. Het is heel uitdagend om nieuwe mensen te leren kennen en te kijken of je iets voor hen kunt betekenen. Ik bezoek nu onder andere wekelijks een mevrouw van 98 jaar, en dat is zó leuk. Ze is heel belangstellend en we kunnen ontzettend lachen samen. Bijvoorbeeld als we gedichten lezen van Annie M.G. Schmidt. ‘Ik moet toch niks hè?’ Heeft ze me wel eens gevraagd. ‘Nee hoor!’, zeg ik dan. En toen lachten we. Humor is zo belangrijk. Kinderen hebben vaak andere gesprekken met ouders op leeftijd, praktischer. Als ik kom, dan kijk ik niet of er genoeg brood in huis is of wanneer de fysiotherapeut komt. Ik heb het over heel andere dingen. Over gemaakte reizen, zelfs over de dood of vrijwilligerswerk – wat dan ook. Ik sta er onbevangen in. Ik kom haar alleen twee prettige uurtjes bezorgen, en zelf heb ik daar ook plezier in.”